Frans ophalen?

Bonjour!

We zijn gisteravond rond 19.15 aangekomen in het Quebec-city, een stad in Quebec, waar veel mensen alleen frans spreken. Ons schoolfrans blijkt zeer diep weggezakt, maar we redden het nog.

Maar eerst even de avonturen bij de familie beschrijven. Toen we de 16e in Toront arriveerden met de trein, zijn we direct naar het hostel gegaan. Daar hebben we snel onze bedden opgemaakt en toen snel een pc opgezocht waar we de familie mee konden mailen. Ze bleken echter al een reactie achtergelaten te hebben op onze site, dus de mail was overbodig. De volgende ochtend wee vroeg opgestaan om contact op te nemen met Pat en Joke. Toen we het hotel belde, zeiden ze dat ze geen gasten hadden met de naam Connor. Wij zeiden dat we dan ze dan we op hun mobiel proberen te bereiken. Deze stond echter uit. Na een keer of 3 alle hotels met de naam Hampton Inn afgebeld te hebben, bleek dat we O'Connor moesten zeggen en werden we doorverbonden met de hotelkamer. Hier werd echter niet opgenomen en dus lieten we een bericht achter. Het zat mij toch niet helemaal lekker, dus ik bel de receptie van het hotel weer en laat daar een bericht achter. Uiteindelijk lukt het dan om contact op te nemen met Joke en Pat. Het blijkt dat we geluk hebben, want de familiie uit Friesland, die ze in eerste instantie naar de camperverhuur zouden brengen (80km buiten de stad), bleken een shuttlebus te hebben, en dus was er plek in de auto voor ons. Dus werden we netjes opgehaald voor ons hostel.

Bij Pat en Joke op de boerderij zijn we erg verwend. We kregen elke ochtend een zeer lekker ontbijt, met pannenkoeken, worstjes enz. De bedden waren na een de vele onconfortabele nachten ook zeer goed en de eerste nacht hebben we dan ook 12 uur geslapen. 's Ochtends lag er een briefje op de gedekte tafel met de melding, "We zijn even weg, Help yourself". 's Middags zijn we naar de cottage van Pat en Joke gegeaan en hebben we de Jesusboots uitgeprobeerd en lekker gezwommen in de rivier. Olav heeft 's avonds tortilla's gemaakt, die zeer in de smaak vielen.

Later belde Steven (Steve). Hij had 2 dagen vrij en wilde ons wel meenemen met zijn auto, en wij mochten kiezen waarnaartoe. We kozen voor Ottawa, en dus zijn we daarheen gegeaan. Jammer was dat het regenrecord voor 24uur precies die dag gebroken werd, maar evengoed hebben we ons vermaakt. De volgende dag hebben we een cruise gemaakt bij de Thousand Islands en werden we weer netjes afgeleverd bij Pat en Joke.

Nu stond de boottocht met Harmen op het programma. Joke bracht ons naar Harmen en hij bleek een zeer mooi huis te hebben aan Rice Lake. De boot lag al klaar en we vertrokken meteen. Het was zeer goed weer voor een boottocht en het was dus genieten. Harmen nam ons mee naar de liftlock. (de grootste in de wereld) Erg indrukwekkend allemaal. Harmen vond ook dat Olav erg op zijn vader leek (piet dus) Toen Harmen 10 jaar oud was, heeft hij Piet ontmoet, en hij heeft hem altijd onthouden, omdat Piet hem deed denken aan Jezus, met zijn lange haar en zijn baard. Ik had net een hap eten in mijn mond toen hij dit vertelde, dus stikte bijna... Zo Piet, weet je dat ook weer. 's Avonds werden we door Curtis in een auto met open dak teruggereden naar Pat en Joke.

Maandag, gisteren dus, hebben Joke en Pat ons naar het station gebracht en zijn wij met de trein naar Quebec vertrokken. We hebben vandaag een rondwandeling gemaakt en de oude stad verkend. Erg leuk allemaal. Morgen weer verder naar Halifax!

Ik ga nu stoppen, maar niet voordat ik Joke, Pat, Steven, Harmen en Curtis bedankt heb voor hun mooie trips en goede zorg. We hopen jullie allemaal terug te zien op de reunie.

Au revoir!

Jurgen.

Check ook oof's site even. Je weet waar...