Algonquin Park

How's it going!

Ik weet dat ik lang niets van mij heb laten horen, maar zoals de meesten van jullie weten zit ik momenteel weer in Canada samen met mijn broertje Olav. Wij zijn de 24e juli vertrokken en nog dezelfde dag (11:40) aangekomen in Toronto. Daar stonden Steve en Michelle al op ons te wachten. Ze brachten ons naar hun condo (appartement) net buiten de stad. Daar hebben we 2 dagen lekker gerelaxed. Zaterdag nacht zijn wij vertrokken richting Peterborough waar wij de nacht bij de ouders van Steve (Harmen en Debbie) hebben doorgebracht. De volgende ochtend zijn wij vertrokken richting Algonquin park. De weersvoorspelling was niet goed en toen wij het park binnen reden kregen wij ook een stortbui over ons heen waar je U tegen zegt. Gelukkig was het bij de kanoverhuur droog en klaarde het weer tijdens het kanoen zelfs op.
Het kanoen en kamperen in de wildernis was echt een geweldige ervaring. We begonnen onze trip in een redelijk druk gebied. (bij de kano verhuur en het meer waar dat aan grenst. Naarmate wij verder van de kanoverhuur verwijdert raakte, hoe rustiger het werd. Toen wij uiteindelijk onze eerste "campsite" op Burnt Island Lake bereikte was er niemand meer te bekennen. OP deze campsite hebben wij onze tenten opgezet. Hout gesprokkeld voor het kampvuur en het avondeten bereidt. (spagetti met tomatensaus) Vervolgens de afwas gedaan in het meer en lekker bij het kampvuur gaan zitten. Toen het donker begon te worden moesten wij alle spullen die een geur afgeven in 1 tas stoppen en deze in een boom hangen (zodat de beren er niet bij kunnen) Met zaklamp en al het bos in om de tas ver van de tenten op te hangen. Na enige inspanning uiteindelijk de 30kilo wegende tas in de boom gekregen. Nu slapen, want de volgende dag staat ons een lange tocht te wachten. We liggen nog geen 2 minuten in de tent of de wildlife heeft onze campsite al gevonden. Steve hoort geristsel bij onze tas (zo'n 30 meter van de tenten verwijdert. Steve, Mark en Michelle gaan kijken en er blijkt een grote raccoon op onze tas te zitten. Ze gooien stenen, takken enz., maar de raccoon trekt zich er niets van aan. Hij heeft het voorzien op de trailmix (studentenhaver) Gelukkig hebben we Bearspray bij ons en we wilden dit graag uitproberen en dus geven ze de raccoon de volle laag. Dit blijkt geen goed idee, want de bearspray veroorzaakt een enorme wolk die door de wind richting onze tenten geblazen wordt. Michelle die 10 meter bij de tas vandaan staat is het eerste slachtoffer. Ze krijgt brandende ogen en kan niets meer zien. Steve loopt naar haar toe om haar te helpen, maar komt ook in de wolk terecht en kan niet ademen omdat het in zijn longen brand. Samen rennen ze naar het meer om hun ogen te wassen en water te drinken. Vervolgens zijn wij in de tent aan de beurt. Gelukkig was het niet zo sterk meer, maar je voelde het wel in je ogen en moet steeds hoesten en niezen. Uiteindelijk zijn we allemaal weer in onze tent gekropen en hebben we nog lang nagepraat over het "avontuur". De volgendeochtend blijkt dat de raccoon. (dezelfde of een andere) toch terug gekomen is en de trailmix meegenomen heeft. (rits van de tas geopend!!!) Deze beestjes zijn erg slim en vervelend. Zonder trailmix het ontbijt bereid, Dit bleek Oatmeal te zijn. Ontzetten gore haver gekookt in water. Ik heb een half bakje gegeten en heb het toen voor gezien gehouden. Extra muslireep dan maar :)
De tweede dag erg ver gevaren met een aantal zeer zware portages erin (kano op je rug en wandelen maar) Voordat we aan de zwaarste (2,1km uphill) begonnen hebben we even gelunched. Macaroni met kaas :) Ook hebben we een vis gevangen en deze gedeeld. (was wel lekker, maar een beetje flauw) Vervolgens zijn we begonnen aan de portage from hell. Het pad was erg modderig en ook nog eens omhoog. Na 4x stopppen uiteindelijk het volgende meer bereikt. Er stonden ons vervolgens nog een aantal portages te wachten voordat we onze volgende campsite bereiken, We hebben er nog 1 gedaan, maar toen waren we toch echt te moe en was werd het bovendien ook tijd om onze tenten op te zetten. We hebben een hele mooie campsite gevonden aan Linda Lake. Hier onze tenten opgezet. Weer spaghetti gegeten en de tas in de boom gehangen. Ook nog even lekker gezwommen. Vervolgens bij het kampvuur zitten en toen naar bed, Geen wildlife avonturen (gelukkig) De volgende ochtend was ik vroeg wakker en ben ik samen met Steve en 2 hengels het meer op gegaan. Dit bleek erg leuk te zijn. We hebben samen zo'n 10 vissen gevangen. Hiervan hebben we er 4 bewaard en als ontbijt gegeten (alles beter dan oatmeal :) ) Vervolgens spullen ingepakt en vertrokken voor de laatste 8 km. Hiervan moesten wij er nog 3,5km portages doen. De vermoeidheid bleek groot, want ik kon nauwelijks mijn kano optillen. Gelukkig hebben we het gehaald en zijn we weer veilig terug in Peterborough gekomen (na eerst een grote hamburger te hebben gegeten in de eerste hamburgertent die we tegenkwamen,
De volgende ochtend zijn we vertrokken richting Steve den Donna, Daar lekker recovered om vervolgens de volgende dag een hele dag (10 tot 10) naar Canada's wonderland te gaan. (sixflagsachtig park) Prachtig weer en weer een aantal grenzen verlegt. (bungeejumpen (iets wat er op lijkt) gedaan samen met Olav)

Nu zit ik hier mijn verhalen te typen. Naast mij staat een bord pannenkoeken (lekker!!) We gaan vanmiddag richting de reunie. (tot zondag) daarna nog 5 dagen en dan richting huis. Misschien krijgen jullie nog meer verhaken te lezen en anders vertellen we thuis alles!

Tot snel en talk to you later!

Jurgen